رباط انوشیروانی آهوان یکی از کهن‌ترین رباط‌های ایران و استان سمنان است که پیشینه آن به پیش از اسلام و دوره ساسانی بازمی‌گردد. این رباط در ۳۶ کیلومتری جاده سمنان-دامغان واقع شده‌است. در کتاب‌های مستشرقین نوشته شده است که رباط انوشیروانی متعلق به شرف‌الدین معالی انوشیروان پسر ملک‌المعالی منوچهر بوده که در سال‌های ۴۲۱ و ۴۲۰ هجری قمری حکومت می‌کرده است.
«صنیع الدوله» در کتاب خود درباره رباط انوشیروانی آهوان سمنان می‌نویسد: «از جمله رباطی در این محل هست معروف بر رباط انوشیروانی، بسیار قدیمی و به قدمت آن رباطی در ایاب و ذهاب سفر خراسان دیده نشده و بر نهج غریبی آن را ساخته‌اند. تمام این بنا از سنگ و گچ و آجر است. چهار ایوان بلند دراز در چهار سمت دارد و ارتفاع ایوانی که به جای دالان است و در کاروان سرا در طرف وحشی آن بوده چهارده ذرع می‌شود، ارتفاع سه ایوان دیگر ده ذرع و در چهار سمت حجرات از چهار طرف، غلام گردشی است بر روی ۲۶ پایه و طاق‌های ایوان‌ها و حجرات ضربی. غلام گردش‌ها همه با آجر است و روی همه را با سنگ و گچ پالانه کرده‌اند و قطر پالانه حالا نیم ذرع می‌شود و مجردی‌ها و پایه‌ها و دیوار چهار بدن از خارج یکجا از سنگ و گچ است. روی ایوان‌ها را سفید کرده بودند. در بعضی مواضع تا پنج طبقه آثار سفید کاری موجود است. عرض داخل رباط ۴۴ قدم و طول ۴۶ قدم و از خارج ۹۰ قدم طول و همین قدر عرض دارد.»
پلان این کاروانسرا چهار ایوانی و به شکل مربع با ابعاد ۷۵ مترمربع است. رباط انوشیروانی از نظر پلان شباهت زیادی به رباط کریم در راه ساوه و کاروانسرای قلعه سنگی در نزدیکی تهران دارد. قدمت این مورد از کاروانسراهای استان سمنان به دوران ساسانی می‌رسد اما در دوران صفوی بازسازی شده و تعمیراتی از اوایل اسلام تا عصر ایلخانی در بنا انجام شده است که گاه تغییراتی اساسی به دنبال داشته است. جمعا ۲۶ اتاق برای اسکان مسافران در پیرامون حیاط مرکزی این کاروانسرا ساخته شده است. در حال حاضر از ساختمان رباط فقط دیوار‌های اطراف و قسمتی از دالان ورودی بزرگ جلو به جا مانده و بقیه به صورت تل کوچکی از سنگ های ریز و درشت درآمده است.
رباط انوشیروانی در نزدیکی کاروانسرای دیگری که به کاروانسرای شاه‌عباسی آهوان معروف است، واقع شده و به نظر می‌رسد با ساخت این کاروانسرای که در دوره صفویه بنا شده، کم کم رونق خود را از دست داده باشد.
