مردم سمنان، در زمان‌های گذشته، جهت آگاهی اهالی از فوت شخص، جلوی خانه متوفی و حتی در امتداد گذر آتش روشن می‌نمودند.اموات را در حیات منزلشان غسل داده می‌شدند و در تابوت به گورستان انتقال می‌یافتند.
مراسم ختم در روزهای سوم، هفتم، چهلم و سالگرد برگزار می‌گردید.
فوت در روز پنج شنبه و شهادت امامان را خوب و در روزهای دوشنبه و چهارشنبه را بد می‌دانستند.
بعد از چهل روز آشنایان و نزدیکان، صاحب عزا را با خریدن لباس‌های رنگی از سوگ درمی‌آوردند.
