میرزا ابوالحسن یغمایی(یغمای جندقی)
میرزا ابوالحسن یغمایی مشهور به یغمای جندقی شاعر مشهور و غزل‌سرای نامی دوره قاجار در سال ۱۱۶۱ هجری‌شمسی در دهکده جندق و خور بیابانک متولد شد. تا قبل از سال‌های چهل، دهکده خور و جندق و بیابانک از توابع فرمانداری کل سمنان بوده و پس از آن از توابع اصفهان و سپس استان یزد شد. وی در عمر نسبتاً دراز خود به شهرهای سمنان، قم، کاشان، تهران، هرات، یزد، مشهد و چند شهر دیگر سفر کرد و در زمانی که در تهران بود مورد توجه و اعتنای بسیاری از بزرگان دربار و شاهزادگان قرار گرفت. اما چون طبع آزاده‌ای داشت در میان شاهزادگان با دو نفر بیشتر انس نداشت. یکی محمد میرزای قاجار پسر فتحعلی شاه که دانا و پاکیزه طبع و روشندل بود و فاضل خان گروسی که به وی اعتقاد داشت. او تا نیمه عمر به تصوف گرایش داشت و پس از آن به فرقه شیخیه گروید.
در شرح حال وی گفته شده که شیعی پاک اعتقاد بود و مخصوصاً به امام حسین(ع) ارادت خاصی داشت و بدین خاطر بیشتر دارایی خود را وقف عزاداری امام حسین کرد وی پس از مدتی بیماری درروز شنبه شانزدهم ربیع الثانی ۱۲۳۹ هجری‌شمسی در سن ۸۰ سالگی چشم از جهان فرو بست و جسدش در بقعه امامزاده سید داوود واقع در خور به خاک سپرده شد.
از آثار وی می‌توان به کلیات اشعار یغمایی جندقی، آثار منثور (شامل نامه‌های زیادی به تعدادی از دوستان و آشنایان و ممدوحان) و اشعار (شامل غزلیات قدیم و جدید) اشاره کرد. کتاب احمد، خلاصه الافتضاح، ملوک الدلیل، مراثی، قطعات، هجویات، ترجیع‌بندها و ترکیب‌های مختلف شعری از دیگر آثار ارزشمند او میباشد.
