شعر یادگار مادر به زبان سمنانی

متن شعر:

 یادگار مادرمار یادیگار
گویند مرا چو زاد مادرمایَن دَمی کو مو مار مو بَزنَد
شیر مکیدن را به من آموختشَت بَسَفتییُن آمُختَه کَردِش
شب ها چشمانش را درید  و بیدار ماندشو کُرزَکی بُوْسَتِش و بیدار
تا خفتن را به من آموختتا بُخوتییُن آمُختَه کَردِش
دستم بگرفت و پابه پا بردمو دَس دَماسِش و اِستَه جاجا
تا راه رفتن را به من آموختتا رِه بَشییُن آمُختَه کَردِش
 خنده را با عشق بر لبهای من تنیدخَندِه دَوَتِش مو دیمی لُوْشُن
بر غنچه گل شکفتن آموختگوفکا واشییُن آمُختَه کَردِش
کلمه به کلبه عادت زبانم کردای حَکات حَکات مو تیکَه وَندِش
تا گفتن را به من آموختتا کو باتییُن آمختَه کَردِش
نان را به خون جگر آغشتلُقمَه تیی خینی دُوبَجَندِش
تا سبز شدن را به من آموختتا سُوْ ز وابییُن آمُختَه کَردِش
پس آری که زنده مادرم هستم پس ها کو اَ زَندِه ای مو مارون
تا زنده ام برایش سوگوارمتا دَرون ژینَه اَ سو مَدارون
این شعر یادگار توست مادراِن شِعرَه نَنَه تَه یادیگارِه

شعر یادگار مادر از کتاب سُرخَه وَلین یادیگار (یادگار گل سرخ) به نویسندگی شاعر معروف سمنانی محمدحسن جواهری در خرداد ۱۳۶۷ سروده شده است. این شعر ترجمه‌واری از شعر مادر، اثر ایرج میرزا است.